Zo de eerste loopdag gaat beginnen. We doen een acclimatisatie tocht vanuit Karimabad naar het base camp van Ultar II en Lady Finger. We moeten zo'n 800 meter klimmen naar ca. 3000 meter. Het is een prachtige klim door een gletsjerdal omhoog. Geen tripje voor mensen met hoogtevrees. We lopen namelijk langs vreselijk steile afgronden. Er zitten lekker steile stukjes in en het is superheet.
We hadden van de andere groep gehoord dat dit zo'n vreselijk tochtje is, dat het een van de steilste routes is op de hele trek (dit bleek later inderdaad het geval te zijn; op de Baltorogletsjer stijg je heel geleidelijk). Aangekomen in het BC blijven we even relaxen. Lullig dat we het graf zien van de eerste beklimmer van Ultar II. Operatie geslaagd, patient overleden. De afdaling is lekker stoffig en steil. Ik houd toch meer van klimmen! Supermooie tocht en dit smaakt naar meer. Er zijn berichten dat de Gondogoro La open is. Vorig jaar was hij dicht vanwege een enorme spleet. Veel te gevaarlijk. Dat zou te gek zijn, anders moeten we dezelfde weg terug lopen over de Baltoro. Ook als we na afloop niet van Skardu naar Islamabad kunnen vliegen, moeten we dat hele eind weer in een busje. Ik heb het daarmee gehad. Mijn stem is echt verschrikkelijk slecht.
Ik kan na een tijdje lopen vanwege de droogte en hitte (35 graden) alleen nog piepen. We hebben echte Hunza honing gekocht. Misschien wordt het dan beter. Hoofdpijn heb ik ook lekker. En overmorgen weer 2 dagen in zo'n busje. Het is echt in the middle of nowhere, that's for sure! Karimabad is een charmant dorpje met wat winkeltjes. Geen enkele opdringerigheid of wat dan ook. Zwaar relaxed. Ze verkopen er wat pashmina's en edelstenen (en natuurlijk snickers mmmmm). Het hotel is echt super. Prachtig uitzicht vanaf het dakterras. Geen airco, maar toch redelijk geslapen.
Zo de eerste loopdag gaat beginnen. We doen een acclimatisatie tocht vanuit Karimabad naar het base camp van Ultar II en Lady Finger. We moeten zo'n 800 meter klimmen naar ca. 3000 meter. Het is een prachtige klim door een gletsjerdal omhoog. Geen tripje voor mensen met hoogtevrees. We lopen namelijk langs vreselijk steile afgronden. Er zitten lekker steile stukjes in en het is superheet. 
We hadden van de andere groep gehoord dat dit zo'n vreselijk tochtje is, dat het een van de steilste routes is op de hele trek (dit bleek later inderdaad het geval te zijn; op de Baltorogletsjer stijg je heel geleidelijk). Aangekomen in het BC blijven we even relaxen. Lullig dat we het graf zien van de eerste beklimmer van Ultar II. Operatie geslaagd, patient overleden. De afdaling is lekker stoffig en steil. Ik houd toch meer van klimmen! Supermooie tocht en dit smaakt naar meer. Er zijn berichten dat de Gondogoro La open is. Vorig jaar was hij dicht vanwege een enorme spleet. Veel te gevaarlijk. Dat zou te gek zijn, anders moeten we dezelfde weg terug lopen over de Baltoro. Ook als we na afloop niet van Skardu naar Islamabad kunnen vliegen, moeten we dat hele eind weer in een busje. Ik heb het daarmee gehad. Mijn stem is echt verschrikkelijk slecht. 
Ik kan na een tijdje lopen vanwege de droogte en hitte (35 graden) alleen nog piepen. We hebben echte Hunza honing gekocht. Misschien wordt het dan beter. Hoofdpijn heb ik ook lekker. En overmorgen weer 2 dagen in zo'n busje. Het is echt in the middle of nowhere, that's for sure! Karimabad is een charmant dorpje met wat winkeltjes. Geen enkele opdringerigheid of wat dan ook. Zwaar relaxed. Ze verkopen er wat pashmina's en edelstenen (en natuurlijk snickers mmmmm). Het hotel is echt super. Prachtig uitzicht vanaf het dakterras. Geen airco, maar toch redelijk geslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten