's Nachts zegt Rick dat hij eruit moet om over te geven en naar de wc moet. 
Aarch dat belooft weinig goeds. Nauwelijks geslapen meldt Rick zich in de ochtend ziek. Pech gehad: er moet gelopen worden. Ook Rick heeft nu het probleem van zero calories en is zo slap als een vaatdoek. De vaart zit er niet in en hij stoot tegen elke steen. Niet handig als je op de gletsjer loopt en ook gevaarlijk want er zijn best wat spleten. Hij ziet het niet meer zitten en vraagt of er geen paard geregeld kan worden. Die hebben we op de kampplek gezien. Mojeeb loopt in een noodgang terug en bericht even later dat deze paarden te jong zijn. Maar er is een paardenman die naar een volgende plaats kan lopen en ons dan tegemoet gaat lopen met een paard. Naar verwachting is dat ergens bij de lunchplek (over een uur of 3). Het terrein is nu ook vrijwel ontoegankelijk voor een paard. We lopen over ijs en dat is niet te doen voor een paard. Rick moet zich bij elkaar rapen en doorgaan. In mijn 
gedachten zie ik een zielig muildier voor me waarbij Rick met zijn benen over de grond sleept. Hopelijk regelen ze een gezond dier want ik vind het heel zielig als hij Rick nauwelijks kan dragen....Het is een maf landschap. We lopen op een gletsjer en zien een enorme gletsjer recht voor ons van de berg komen. Rechts zien we Masherbrum (eerder K1 genoemd; K2 heeft nooit een
fatsoenlijke naam gekregen) en links een alpenweide. Je leest het goed: alpenweide. Tenminste, daar lijkt het op. Na een uur of 2 over de gletsjer lopen we aan de voet van de berghelling over kleinde paadjes met gras en bloemen. Uiteindelijk komen we zelfs kuddes dzo's tegen. 
Dat zijn koeien die een beetje een yak-achtig uiterlijk hebben. De eerste tekenen van de bewoonde wereld....Er wordt gezegd dat we voor de lunchplek nog een klimmetje moeten doen. 
Ok het is niet anders. Rick heeft er de balen van want die 3 uur naar de lunchplaats zijn natuurlijk allang voorbij. En klimmen op zero calories is niet echt fijn. Ook geen nachtrust gehad-dus dubbel klote. Het klimmetje blijkt een behoorlijk gevaarlijk pad te zijn dat afwisselend super steil omhoog en omlaag gaat. Je moet je voorstellen dat het een anderig spoor is van 2 voeten breed met rechts gletsjerspleten en links een steile bergwand met enge stenen. Er komt wel eens wat naar beneden zo te zien, dus je moet hier toch wel maken dat je wegkomt. We grappen over kwaadaardige pika's (een soort knaagdieren ter grootte van een cavia) die de stenen doen wankelen en a la Roadrunner naar beneden gooien. Toch is het menes: hier moet je echt doorlopen. 
Rick kan zich voldoende focussen (je moet echt alert blijven) en uiteindelijk komen we bij de lunchplek. Helaas voor Rick: geen paard. Hij en Mojeeb zullen wachten tot dat beest arriveert. Je wilt toch waar voor je geld (50 euro - die vent kan direct met pensioen).
Aarch dat belooft weinig goeds. Nauwelijks geslapen meldt Rick zich in de ochtend ziek. Pech gehad: er moet gelopen worden. Ook Rick heeft nu het probleem van zero calories en is zo slap als een vaatdoek. De vaart zit er niet in en hij stoot tegen elke steen. Niet handig als je op de gletsjer loopt en ook gevaarlijk want er zijn best wat spleten. Hij ziet het niet meer zitten en vraagt of er geen paard geregeld kan worden. Die hebben we op de kampplek gezien. Mojeeb loopt in een noodgang terug en bericht even later dat deze paarden te jong zijn. Maar er is een paardenman die naar een volgende plaats kan lopen en ons dan tegemoet gaat lopen met een paard. Naar verwachting is dat ergens bij de lunchplek (over een uur of 3). Het terrein is nu ook vrijwel ontoegankelijk voor een paard. We lopen over ijs en dat is niet te doen voor een paard. Rick moet zich bij elkaar rapen en doorgaan. In mijn 
gedachten zie ik een zielig muildier voor me waarbij Rick met zijn benen over de grond sleept. Hopelijk regelen ze een gezond dier want ik vind het heel zielig als hij Rick nauwelijks kan dragen....Het is een maf landschap. We lopen op een gletsjer en zien een enorme gletsjer recht voor ons van de berg komen. Rechts zien we Masherbrum (eerder K1 genoemd; K2 heeft nooit een
fatsoenlijke naam gekregen) en links een alpenweide. Je leest het goed: alpenweide. Tenminste, daar lijkt het op. Na een uur of 2 over de gletsjer lopen we aan de voet van de berghelling over kleinde paadjes met gras en bloemen. Uiteindelijk komen we zelfs kuddes dzo's tegen. 
Dat zijn koeien die een beetje een yak-achtig uiterlijk hebben. De eerste tekenen van de bewoonde wereld....Er wordt gezegd dat we voor de lunchplek nog een klimmetje moeten doen. 
Ok het is niet anders. Rick heeft er de balen van want die 3 uur naar de lunchplaats zijn natuurlijk allang voorbij. En klimmen op zero calories is niet echt fijn. Ook geen nachtrust gehad-dus dubbel klote. Het klimmetje blijkt een behoorlijk gevaarlijk pad te zijn dat afwisselend super steil omhoog en omlaag gaat. Je moet je voorstellen dat het een anderig spoor is van 2 voeten breed met rechts gletsjerspleten en links een steile bergwand met enge stenen. Er komt wel eens wat naar beneden zo te zien, dus je moet hier toch wel maken dat je wegkomt. We grappen over kwaadaardige pika's (een soort knaagdieren ter grootte van een cavia) die de stenen doen wankelen en a la Roadrunner naar beneden gooien. Toch is het menes: hier moet je echt doorlopen. 
Rick kan zich voldoende focussen (je moet echt alert blijven) en uiteindelijk komen we bij de lunchplek. Helaas voor Rick: geen paard. Hij en Mojeeb zullen wachten tot dat beest arriveert. Je wilt toch waar voor je geld (50 euro - die vent kan direct met pensioen).Na de lunch - uiteraard - noedelsoep, tuc met tonijn, makreel en sporty cow (het Pakistaanse antwoord op Vache qui rit), wacht ons een aangenaam intermezzo. Een bulderende rivier, zonder brug, maar met paard (alleen wel aan de overkant). De brug was weggeslagen. Dus: Ashan en Kareem in het water en wij met een paar reuzensprongen naar de overkant. Gelukkig gaat alles goed want dit is een recept voor gekneusde enkels en gebroken benen. 
Rick springt op het paard 
en galloppeert weg. Niet dus, maar het paard stapt goed door; wij houden het stel niet bij. Het ziet ernaar uit dat het toch een behoorlijk wandeldagje wordt. Het is echt de uitsmijter van de dag. We lopen van 8 tot 5 uur. Je ziet het landschap sterk veranderen. We komen weer onder de boomgrens en kamperen in Schaicho op 3330m. 
Rick stort in zijn bed en wij gaan even kijken bij de porter party. De porters zingen en dansen samen met nog een stel porters van een Sloveense expeditie die K6 gaat beklimmen. Ik dans ook maar even met Kareem en hoop dat daar geen foto's van zijn. Ik ga laat naar bed (kwart voor 10). Rick voelt zich al wat beter: de volgende morgen is alles weer ok.
Rick springt op het paard 
en galloppeert weg. Niet dus, maar het paard stapt goed door; wij houden het stel niet bij. Het ziet ernaar uit dat het toch een behoorlijk wandeldagje wordt. Het is echt de uitsmijter van de dag. We lopen van 8 tot 5 uur. Je ziet het landschap sterk veranderen. We komen weer onder de boomgrens en kamperen in Schaicho op 3330m. 
Rick stort in zijn bed en wij gaan even kijken bij de porter party. De porters zingen en dansen samen met nog een stel porters van een Sloveense expeditie die K6 gaat beklimmen. Ik dans ook maar even met Kareem en hoop dat daar geen foto's van zijn. Ik ga laat naar bed (kwart voor 10). Rick voelt zich al wat beter: de volgende morgen is alles weer ok.
Aangekomen in Skardu (na een uur of 8) deelt Derk mede dat de vlucht naar Islamabad niet doorgaat. We zijn verbaasd, vooral omdat het in Skardu de afgelopen dagen prachtig weer is geweest. Maar het blijkt in Islamabad erg slecht te zijn, dus zijn de vluchten gecancelled. Nix aan te doen. Knop om en gewoon gaan genieten van de prachtige 24 uur durende reis "Karakoram Highway The Sequel". 
In Skardu gaat Rick naar de kapper die de grootste lol heeft om tot 1 mm te mogen gaan (alleen mensen met vlooien en luizen hebben hier dat kapsel). Ook weet ik nog een mooie ring te scoren. Het is voor deze regio's een atronomisch bedrag dat ik ervoor wil neertellen (100 euro), maar gids Ashan zegt dat ik een goede koop heb gedaan en wil hem voor dat bedrag wel overnemen. Mooi niet dus, want dan is hij vast nog meer waard!
Een aantal van ons is nog naar het ziekenhuis gegaan om te informeren naar Wilco en Cas van de K2 expeditie. Zij blijken al naar Rawalpindi te zijn vervoerd. We pakken de spullen bij elkaar en maken ons op voor de busreis van 2 dagen naar Islamabad. Dag Pakistan. We komen vast eens terug. Inshallah!