26 juli: Naar Goro II

Vandaag lopen we kilometers over de gletjser. Natuurlijk over stenen, stenen en nog eens stenen. Niet geschikt voor zwakke enkeltjes. Goed besluit van Carla om te stoppen denk ik. Het pad is nauwelijks zichtbaar: je moet goed op de steenmannetjes letten. Helaas is het weer niet super. Niet al te koud, maar bewolkt. Metershoge ijstorens rijzen naast ons op. Het is een surrealistisch landschap. Bij aankomst op de kampplek (het is dat ze er stoppen, want van een markering is echt geen sprake) heb ik een hoofdpijntje. Paracetamol erin. Dat hielp gisteren ook. De kampplek ligt dus midden op de gletjser. We liggen redelijk vlak op onze slaapmatten, maar de voortent paste niet meer op dat vlakke stukje. Daar loopt het dus direct af naar beneden. Na ja. Als we maar lekker slapen! Maar dat doen we wel. Net als plassen. Om de 15 minuten moet ik. Dat is altijd zo: als we de 4000 m grens passeren, pis ik me een ongeluk. We beginnen met Diamox en die doet er nog een schepje bovenop. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest met mijn plasfles ('uribag'). Nooit meer in de voortent moeten kruipen met condens dat van het tentdoek zo vanaf je rug tussen je billetjes sijpelt. Nooit meer buiten rillen van de kou met je billetjes in de sneeuw. Al mis je zo wel de meest prachtige sterrenhemels....