27 juli: Op naar Concordia

Vandaag is het zover: we zullen Concordia voor het eerst zien. Ik blijf het een stomme naam vinden. Het schijnt dat een ontdekkingsreiziger deze plaats heeft vernoemd naar het Place de la Concorde in Parijs, omdat hier op deze vlakte allerlei gletsjers uitkomen. We gaan weer over stenen, stenen en nog eens stenen. Het is een ijzingwekkend mooi landschap met puntige bergen en boven ons uittorende ijsbergen. Door de kracht van het ijs (want dat ligt stiekem nog steeds onder die laag puin) worden deze omhoog gedrukt. Stilletjes hoop ik dat we ook nog eens in een witte wereld zullen lopen, maar dat gaat niet gebeuren. Het weer is ietsje beter dan gisteren. Rick is in de ban van zijn schoenen. Die k###$$***t La Sportiva's laten helemaal los aan de neus. Hij heeft er een flink gat in zitten en baalt echt als een stekker omdat we het zwaarste traject nog moeten krijgen. Dit kan echt niet bij schoenen van €300 waarop je pas 5 weken hebt gelopen. De stemming wordt er niet beter op. Met tape houdt hij de boel bij elkaar. Helaas hebben degenen met twee paar schoenen kleinere voeten, zodat hij deze niet kan lenen. Grmbl. Als we aankomen op Concordia is het niet cool. Er is geen blauwe hemel. Hopelijk gaan we die nog zien. Van K2 hebben we wel het topje gezien. In de middag gaan we op een ijshelling oefenen met de stijgijzers. Altijd leuk. Ik hou er wel een hoofdpijntje aan over - het waait er best wel en het is een beetje waterkoud.

Geen opmerkingen: